Sizlere kısa ve tatlı bir olay anlatmak istiyorum. Bugün sabah namaza kalktığım sıralar saat 07:00 civarı pencereden bir bakayım dışarı ne alemde dedim. Gece yatmadan evvel kar yağıyordu zira. Başımı salonun camından bir uzattım benim ömrüm boyunca belki de gülümsetecek bir hadise gördüm. Bir çift karı koca. Birinin elinde kürek vardı. Karları temizlemişler arabayı çıkarabilmek için. Adam arabayı temizliyor bir yandan. Kadın da kürekle onu seyrediyor. Sonra adam kadına döndü fotoğrafımı iyice çektin demi? He he her yönden çektim Işığın altında da çektim diyor. Beni bir gülme aldı. Çok hoşuma gitti. Siz çıkın o saatte karları temizleyin dakikalarca birde fotoğraf çekilin. Enerjilerine hayran kaldım açıkçası. İnsanlar sabahları işe giderken mutsuz ve somurturlar bazen ya. Bunlar tam tersi :)
Ya siz ne kadar güzelsiniz öyle. Maşallah nazar değmesin. Sabahları neşeli olan insanları seviyorum. Aynı binada oturuyoruz fakat tanışmadık henüz onlarla. Malum Büyükşehir ve komşuluk çok zor kavramlar. Ankara'ya taşındık malum. 1,5 yıl oldu. Burayı seviyorum. Yani malum küçük şakın yerler bana, fıtratıma çok ters. Bazı insanlar gürültüyü kalabalığı şehrin karmaşıklığını sevmezler. Ben aksine küçük sakin yerlerde yapamıyorum. Eskiden denizsiz de yapamazdım. Fakat onu aştık galiba :-P insan kabullenince herşey daha kolay. :))
Elhamdülillah her halimize.
Uzun olmayan bir vakitte yine gelicem.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum, düşünce, ne dersen artık...