Bir özlem var içimde sokakda ip atlayan, taş sektiren
o çocuğa bir özlem var içimde..
Hani uçurtmasına selamlarını sevgilerini yükleyip kuşlarla yarıştırdığı deliler gibi
ipini, elinde tutup çılgınca koşan, hani içi özgürlük dolu
deniz kenarında koşarken; suratıyla dövdüğü rüzgara attığı kahkaha...
o çocuğa özlem var içimde...
Geçti işte. Şimdi istesekde gidemeyiz.
Bir hayal gibi. aynen Resmimde olduğu gibi Rüzgar gibi Hafif bulanık, sisli
biraz da puslu...
Nasıl tasasız oluyorduk. dünya bi tarafa oyuncaklarımız bi tarafa
Bir kitap sayfası gibi çevirdik geçti.
Çeviriyoruz hayatın sayfalarını parmaklarımızla...
Dereler aştık tepeler geçtik ışıkların altında yürüdük.
Kaldırımlarda tek ayak üstünde durduk. zıpladık.
Ama hep çocuk yanımız yanımız bizimle kaldı.
Biz onu bıraktık amao bi yanımıza yapıştı, ve bırakmıyor :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum, düşünce, ne dersen artık...