İstekler, arzular, emeller... bitiyormu hiç? Bitecek mi peki hiç?
Yetiyor mu gördüklerimiz? tatmin ediyor mu yiyip içitiklerimiz? giydiklerimiz, gördüklerimiz??? Acaba şükrü ne derece eda edip yerine getiriyoruz.? İşte bu yüzden öyle bir hayat lazım ki sonsuuz olsun. Daimi olsun. Ebedi olsun. Hiç bitmesin. Rabbim böyle bir hayatı bizler için hazırlamış, sunmuş. Bizi beklemekte.
Adımız 'İnsan'. Nisyandan geliyor Nisyan : Unutmak. Belli ya.! Nasılda unutuveriyoruz herşeyi. Nasılda kolayca nankörleşiyoruz aşikarca! Der hep büyüklerimiz çiğ süt emmiş insan.Çiğ mi? Aslında hafifçe bir tebessüm ediveriyorum bunu duyunca. İnsanoğlu isterse pişmiş süt emsin yine aynı yine aynı. Şu yaşadığımız, hayatta azıcık çevremize bakıp bizi biz yapan değerlerimizi ah bir görüp fark edebilsek! Şükrü daim kılsak. Sabrı diri tutsak. Kadir bilsek Kıymet versek. Mecazi aşkları, sevgileri bırakıp aşk-ı hakikiye yönelebilsek ah.! Kayboluyor, kendimizle, hayatla boğuşuyoruz. Düşmüşüz bir girdabın içine dönüyoruz ha dönüyoruz.
Silkinip çıkmak lazım.Sürüklüyor nefis bizi ordaan oraya. Sürüklenmemek lazım. Mademki Evrendeki en şerefli mahluk ünvanına sahibiz, bunu başarabilecek güçteyiz demekki. Yetinmeyi bilmek, Şükrü daim kılabilen olmak ümidiyle...
Nede güzel söylemiş Yunus Emre ''Ben seni bıraktığımda Sen beni bırakma YaRab!'' AMİİN!!!
Seyyahhatun
Seyyahhatun
böyle güzel yazılara ''0 dur bende yazıyım beaa'' tarzı bir yorumla başlatılmak bir hayli çelişkili. Yazıya yorum yazayım dedim. Yorum baştan bitti. Kolay gelsin..
YanıtlaSilE yazma sende! =))
YanıtlaSilHaklısın.. ne yazmalı ne bakmalı buraya. Ne demeye çalışıldığını anlayamayan bir ciddiyetsiz yerde ne işim var değil mi :) Ciddi yazılara ciddiyetsiz hafiflik katan bir yere bakmak zaman kaybıdır. Şu an son kez zaman kaybettim. şükür :)
YanıtlaSil(.)